Viña y Rosales Blog

Nederlandse versie - zie onderaan de engelse tekst

Christmas dinner

Suppose we are booked up for Christmas, that is very well possible. In that case we shouldn't dissapoint our guests, something we never did so far. While enjoying our morning coffee on the terrace, under an azure blue November sky and the orange red coloured apricot tree, we fantasize over the upcoming christmas dinner.

To give you a foretaste:

The savoury dishes or tapas are beautifully arranged: with bacon wrapped dates, asparagus paté, pepper pancakes or stuffed and sliced calamar (squid).

The guests are sitting or walking around. A crackling fire in the hearth comfortably warming them. They have just toasted in honour of each others good health. With certain greediness they take from presented dishes. A local Rosé wine savours the flavourings of the foods. They hardly know each other but everybody has read the Da Vinci Code by Dan Brown. The knowledge that Bush will be president of the United States for another four years is almost unbearable. Iraq, Islam, 9/11 and terrorism seem an inevitable subject. Someone utters timidly; 'the same problem they had to deal with here in Spain 500 years ago'.

We sit down for dinner, candles burn. Bread steams warm, soup bowls are being served. What will it be? A turtle- or oxtail soup, a fish soup? You can buy excellent soup cubes these days. For Christmas, only once a year, we don't stoop to consumptive abuse. Let alone for the rest of the year. Herbaceous soup we are serving; lean and appealing. In the last minute I add a handful chopped and roasted nuts. Together with a side dish of fried sage leaves, crisp and tasty.

Raúl goes around with some more wine. Refilling the glasses, one hand on his back, with a 2002 Gran Reserva. The next course won't be cold turkey, dead hare or Peking duck but mushroom mousse over couscous, belarded with a lukewarm salad of artichokes and grilled red peppers. They take small bites and nip their wine and talk about . food. We have been here before. So one eats, one talks. We live at hands reach.

The next course will be announced. Next to quality we also strive for quantity during Christmas. Plates will be changed for graceful decorated saucers with red radichio leaves, sweet yellow pepper and winter radish. On top of that a lasagna of potato - avocado - aubergine. And then, it may not be deficient: a game bird, the baby under the fowl, the quail. With legs tied together, they lay in their stew, on a bedding of leek. How sweet and refined.

All the guests seem to look satisfied, their cutlery laid down. The table resembles a battlefield; time for an intermisson, have a smoke! They throng outside into the cool South Spanish night. Stars will be admired; Orion, Pluto, the Bears. There are just too many of them in the clear night canopy. Tomorrow is yet another beautiful sunny day.

What about desert? What will it be? Kaki ice cream with clotted cream, vanilla figs with fudge or medlar in chocolate dip? Coffee with quince liquor for sure. The guests talk on. The conversations are getting more philosophical; about the future, the past? Which overtakes what? Will the world come to an end and is everything, indeed anything, for nought? The candles extinguish, the ashes glow. Tomorrow brings another day and next year's Christmas will come nigh. Once again with cheerful guests around our dinner table? Or is it that we may be sitting next to the gas stove, enjoying a fried egg. Preparing for an early night.

Het kerstdiner

Stel we zijn volgeboekt met kerstmis, dat kan natuurlijk heel goed. Dan dienen we de gasten niet teleur te stellen. Iets wat we overigens nog nooit deden, maar toch. Sinterklaas is reeds uitgevaren naar het hoge noorden en wij zitten in azuurblauw novemberlicht, met de blik op oranje rood verkleurde struiken over het kerstdiner te fantaseren.

Vast een voorproefje:

Het Hors-d'Oeu'vre of liever de tapas liggen uitbundig op schalen gerangschikt: baconed dates (gespekte dadels), asperge paté, paprika pannekoek (pepper pancake) en gevulde inktvis in plakken (stuffed and sliced calamar).

We zitten, staan en lopen nog, het middelpunt is het knapperend haardvuur. De gasten hieven zojuist opnieuw het glas. Men neemt gretig van de schalen, de lokale Rosé bindt de smaken. Men kent elkaar niet, maar iedereen heeft de Da Vinci Code van Dan Brown gelezen. Dat Bush opnieuw de Amerikanen en de rest van de wereld vier jaar in zijn ban zal houden is onverteerbaar. De namen Pim Fortuyn en Theo van Gogh vallen in één zin, tesamen met de islam en 9/11. Iemand zegt wat timide, dat probleem hadden ze hier, in Spanje, 500 jaar geleden ook. Nederland is in verwarring roept een ander, de tolerantie voorbij zegt een derde.

We gaan aan tafel, kaarsen branden. Brood dampt warm, soepkommen worden gevuld. Het kan van alles zijn, een schildpad- of ossetaartsoepje, een vissoep. Je hebt tegenwoordig uitstekende pakjes. Maar voor het kerstdiner, slechts eenmaal per jaar verlagen we ons niet tot consumptief misbruik. De rest van het jaar trouwens ook nauwelijks. Kruidensoep wordt opgediend, mager en smakelijk. Op het laatst gaat er een handje gehakte en geroosterde noten overheen. Gefrituurde salieblaadjes in een deegjasje worden knapperig afgehapt.

Raúl gaat rond met de wijn. Met een hand op de rug worden de glazen opnieuw gevuld met een gran reserva uit 2002. De volgende gang zal geen cold turkey, dead hare of peking duck zijn, maar paddestoelen mousse over cous-cous, gelardeerd met een lauwwarme salade van artichocken en gegrilde paprika. Men neemt kleine hapjes, men nipt aan het glas en men spreekt over ... eten. Dat maken we vaker mee. Zo men tot zich neme zo men spreke. We leven binnen handbereik.

De volgende gang wordt aangekondigd want behalve kwaliteit wordt met kerstmis ook kwantiteit nagestreefd. De borden worden vervangen door sierlijk gedecoreerde schotels met rode radichio slablaadjes, gele paprika en witte ramenas. Daarop aardappel - avocado - aubergine lasagna. En dan, het mag niet ontbreken, een stukje wild; de baby onder het gevogelte, het kwarteltje. Met de pootjes bijeen gebonden liggen ze daar gestoofd en gevuld op een bedje van prei. Hoe zoet en hoe verfijnd.

Men kijkt voldaan, bestek ligt neergevleid. De tafel een slagveld. Een rookpauze wordt ingelast. Men dromt naar buiten, de zwoele Zuidspaanse nacht in. De sterren worden bewonderd, Orion, Pluto, de beren, het kan niet op, morgen opnieuw mooi weer.

Het dessert? wat zou het allemaal kunnen wezen? Kaki-ijs met slagroom, vanille vijgen met fudge, of rottemispel met chocoladesaus? Koffie met kweeperenlikeur, dát in elk geval. Men praat verder; filosofischer worden de gesprekken. De toekomst, de geschiedenis? Wie haalt wie in? Zal de wereld eindigen en is niets voor niets geweest? De kaarsen doven, het haardvuur gloeit. Morgen een nieuwe dag en volgend jaar is het wéér kerst. Opnieuw met gasten aan tafel. Of zitten we wederom, elk met een gebakken ei naast de gaskachel, klaar om vroeg naar bed te gaan.