Mijn werkplan voor de volgende dag stond vast, ik was van plan een heleboel in de tuin te gaan doen. Maar 's nachts begon het te regenen en het zou de komende drie dagen niet meer stoppen. Een flinke streep door de rekening, want de tuin blijft na zoveel regen nog dagen onbegaanbaar.

Verveeld pakte ik een oud tuinboek, dat iemand mij ooit gaf, maar dat ik nooit een blik waardig keurde. Maar nu met de aanleg van een eigen tuin, moes -en kruidentuin komt het boek mij wel interessant voor. Het heet nl. "gebruik de planten uit uw tuin". En ik ben verrast en verbaasd over de vele mogelijkheden die gewone sierplanten bieden, in de vorm van eetbaarheid en geneeskracht. Er gaat een wereld voor mij open als ik lees over de fijngehakte bloemknoppen van de Hemerocallis, de eendagslelie, die zo lekker zijn in een omelet, of in een deegjasje gefrituurd de maaltijd bijzonder opsieren.

De bloemblaadjes van de chrysant, de cosmea, de dahlia, de goudsbloem, de anjer en de coreopsis doen het erg goed over een rauwkostsalade gesnipperd, door een stamppot verwerkt, of als garnering van de soep. Het jonge blad van de aster is vooral lekker bij vis, pompoen of courgette. De door mij zo verguisde Forsythia blijkt erg gezond te zijn. Van enkele (bloem)blaadjes een kruidenthee trekken en dagelijks drinken is goed tegen inwendige bloedingen. De plant bevat nl. een hoog rutine gehalte. Dahliaknollen gekookt of gebakken zijn een lekkernij. Ze bevatten een bron aan voedingsstoffen waaronder inuline, een stof waar diabetessuiker van wordt gemaakt. Monarda is ook zo'n borderplant, die de inwendige mens kan oppeppen.

De plant wordt ondersteboven gedroogd en vervolgens grof geplet of gemalen. Heerlijk om thee van te zetten, het benaderd de smaak van Earl Grey, maar dan zonder looizuur. Ook bij deze plant wordt weer aanbevolen om de bloemblaadjes over de salade te strooien of te weken in kruidenazijn en te gebruiken voor de marinade van vlees.

Mijn favoriete herfstsedum is heerlijk in de sla, of meegestoofd in een roerbakschotel. En wist u, dat het jonge blad van de stokroos, geweekt in wijnazijn, door de salade of gekookt met andere groente een hapje voor fijnproevers is? Ik niet, maar er is een belangrijk criterium voor de keuze van planten bijgekomen. Ze moeten naast mooi, sterk, en vast nu ook eetbaar zijn. Dit impliceert dat ik de giftige monnikskap en ridderspoor van m'n lijstje moet schrappen, daar moet ik nog wel even over nadenken.

Maar vooralsnog is het een heerlijk idee om tijdens het wieden op een Sedum stengel te kunnen kauwen, een goudsbloem af te happen, of een stokroosblaadje op te smikkelen. Daar tussendoor eet ik een bloemetje van de Oost-Indische kers of de Viola odorata, want die zijn pas echt lekker!

© Marjet Maks