Voor de zwijnen

Soms bekomt een maaltijd je slecht, je bent uit eten geweest en loopt verder de hele avond met een opgeblazen gevoel, oprispingen en winderigheid rond. Bij maaltijden uit mijn eigen keuken heb ik hier nauwelijks last van, misschien kook je wat je bent. Maar met de aardpeer is dat anders, ik had hoge verwachtingen en goede herinneringen aan de keren dat ik de aardpeer als kind at. En popelde om met de ‘jongens’ uit eigen tuin een gerecht te maken. Een stoofschotel, een soep, stamppot, lekkere najaarskost en ik moet zeggen met de smaak was niks mis, het was zelfs lekker. Maar dan, na een paar uur begon het. Een onaangenaam opgeblazen gevoel en de winden waren niet van de lucht maar uit de broek, gelukkig viel de geur mee. Maar zelfs de honden die de restjes kregen hadden de volgende dag diaree.

Topinambour in het Frans, of in het Engels Jerusalem artichoke, is directe familie van de zonnebloem en heet Helianthus tuberosus in het Latijn. We eten de grillig gevormde knollen, die qua smaak nog het meeste lijken op artichokken of schorseneren, zoet, nootachtig en knapperig. Net als in de Dahlia (die knollen aten we laatst ook, ze hebben veel van elkaar weg) zit er in de aardpeer ´inuline´, een fructose suiker dat door suikerpatienten genuttigd kan worden. De knollen zijn voedzaam en bevatten veel eiwitten.

Ik vraag me af of de knol als groente op de markt ligt, hij kan trouwens het beste genuttigd worden direct na oogsten, want hij verliest smaak en stevigheid al na een dag of twee. Voor liefhebbers met een grote tuin is hij het proberen waard, de planten groeien als kool en in een seizoen bereiken ze makkelijk een hoogte van drie meter. Vervolgens zijn ze net als andere helianten moeilijk uit te roeien. De planten zijn winterhard en kunnen het beste gegeten worden na een nachtvorstje, lekker samen met de boerenkool.

Op internet is er een keur van recepten te vinden over deze knol, maar niets over de gevolgen een paar uur na de maaltijd. Mijn ervaring is zo, dat ik u er geen maaltje van zal voorzetten en geef dus geen recept. Wat ik met al die knollen in mijn tuin zal doen, weet ik nog niet. Ik gooi ze maar voor de wilde zwijnen, die zijn er gek op en bij hen maakt een wind meer of minder niet uit.

© Marjet Maks