En we aten tomaten !

"Wat groeit er zoal in je moestuin?" werd mij laatst gevraagd. "Tomaten" riep ik impulsief, want die groeien tegen de klippen op. Vól hangen de struiken met de vuurrode kers, peer en vleesachtige tomaten. Ik heb zelfs wel vruchten van één kilo per stuk. Ik vergeet dan wel eens dat ik ook nog koolrabi heb, heerlijk rauw geraspt met een stevige appel, en een fijn gesnipperd uitje, met een frisse dressing erover, lekker bij de lunch.

Pompoenen, in maten en soorten, ook tegen de courgettes kunnen we niet op eten. Bietjes, wortels, brocolie en sla, die sneller doorschieten dan dat het weer licht wordt. Paprika's en aubergines, die gelukkig nog even op zich laten wachten, want ik weet niet of ik zo'n invasie van groente erbij, wel aan kan. Voorts basilicum, peterselie, perzikken, nectarines, heel veel pruimen, peren en appels, die nu tot sap en jammen worden gebotteld.

En dan weer tomaten, als ik na een kwartiertje een mand vol heb, ben ik opgelucht en voel me even bevrijd van de pluk-plicht. Maar dan begint het pas, want wat doe je met dagelijks manden vol tomaten. Weggeven, dat schiet op. En gazpacho maken, want aangezien we hier, en in heel Europa trouwens, nu al maanden van van zeer zomerse temperaturen genieten, gaat dat erin als soep.

Gazpacho is nooit het zelfde, dus echt vervelen doet het ook niet en het vult goed. Want, hier in Andalusië weekt men een homp oud witbrood in een scheut azijn of citroensap. Vervolgens gaan de ontvelde (een kruis maken in de schil, onderdompelen in kokend water en laten schrikken onder de koude kraan) tomaten erbij, een geschilde komkommer en een uitje, naar smaak wat knoflook, peper en zout en veel verse kruiden: basilicum, peterselie, thijm, bieslook. Alles wordt in de keukenmachine gepureerd en afgemaakt met een flinke scheut lekkere olijfolie en witte wijn of water en een paar uur in de koelkast gezet. Nog voor het ontbijt staat mijn gazpacho al te koelen. Serveer bij de lunch met croutons of wat verschillende fijngesneden groentes als groene paprika, komkommer, ui, of tomaat op schaaltjes los erbij.

De receptuur voor de tomaat is oneindig groot, er zijn zelfs kookboeken pur-sang aan de tomaat gewijd, die manden komen dus wel leeg, want er wordt nog ketchup, chutney en sap gemaakt. En alles wat overblijft wordt gedroogd. Ik snijd ze doormidden, bestrooi ze met zeezout , zodat het vocht eruit getrokken wordt en leg ze op de zonnigste plek van de tuin. In de hete augustuszon zijn ze in drie dagen droog genoeg om niet te gaan schimmelen. Vorige zomer heb ik zo'n 15 kilo gedroogd. Dat waren twee grote potten vol en daar kwamen we gelukkig net de winter mee door.

© Marjet Maks