Zuring in de soep !De vorige keer heb ik u het recept van een zuring-roomsoep beloofd, maar nu vraag ik me af of er aan zuring nog wel zo makkelijk te komen is. In mijn jeugd woonden we aan een weiland dat afwisselend geel van de boter- en paardebloemen was, roze van de pinksterbloemen en rood van de zuring, Rumex acetosa. Tegenwoordig zijn de weilanden voornamelijk groen door overbemesting. Ik heb het niet over de veel grotere ridderzuring, Rumex obtusifolius. Deze plant komt nog frequent voor in bermen en op braakliggende stukken bouwgrond. Hij wordt ook wel ijzerhard genoemd, omdat vroeger de boeren hun zeis bot sloegen op de zeer taaie stengel. In de tuin komt hij soms als een verschrikkelijk onkruid voor, dus probeer de wortel zo diep mogelijk uit te steken. Hij is niet eetbaar vanwege de bittere smaak De tuinvariant, Rumex acetosa 'Hortensis', is een goede plant voor in de kruidentuin. Het zaad is te koop bij de betere tuincentra en kan nu in april, in de volle grond gezaaid worden. Ik heb een tiental planten vorig jaar gezaaid en geniet nu al weer van de heerlijk, zure blaadjes in de sla, als garnering in de soep of op een omelet. Het ziet er leuk uit, als u de blaadjes in smalle reepjes snijdt, dit gaat heel snel en gemakkelijk als u ze oprolt en met een scherp mes of een schaar bewerkt. De wat dikkere nerf gooit u weg. Als
kind herinner ik me dat ik op de blaadjes kauwde om de dost te lessen.
De verse blaadjes bevatten veel vitamine C en zijn licht laxerend. Echter,
net als rabarber en spinazie, bevatten ze oxaalzuur, wat de kalkhuishouding
kan aantasten. Daarom roerde men vroeger wat gemalen krijt door de rabarber.
Voor rheuma en maaglijders en tegenwoordig ook mensen met osteoperose
wordt het eten van oxaalzuur bevattende planten afgeraden. Het recept:
Avocadosoep met een vleugje zuring, voor 4 personen. |