|
|
|
|
|
|
|
De wondere wereld van de magimix ! Het is heerlijk om op zo'n knisperende wintermiddag te snoeien in de tuin. Blad op hopen te zwiepen en te kijken naar bolletjes en vaste planten die hun neuzen weer laten zien. Voor ik het weet heb ik kruiwagens vol blad en takken die ergens naar toe moeten, maar liefst niet de tuin uit. Op dit soort momenten droom ik van een hakselaar. Heerlijk moet het zijn om duimdikke takken door zo'n gat te duwen. Waarna twee vervaarlijk uitziende messen alles tot pulp vermalen en rechtstreeks op de composthoop spuwen. Maar ik mag er geen van manlief, nog meer lawaai en machines. En de natuur doet het immers zelf ook, veel langzamer weliswaar, maar toch. Dus sta ik uren takjes op veertig centimeter, de maat van de houtkachel, af te korten. Tot er overal nette stapeltjes aanmaakhout in de tuin liggen. Voorlopig liggen ze er nog wel, dus fantaseer ik er de woningen van egels, torren en veldmuizen in. Maar al ben ik in de tuin verstoken van zo'n hakselmachine, in de keuken heb ik de mooiste hakselaar die een mens kan verzinnen. Hoe ik ooit kon koken zonder de magimix is mij nu een raadsel. Hij staat pontificaal op het aanrecht en geen ingrediënt is meer veilig voor zijn vlijmscherpe messen. Al mijn restjes, rijst, bonen, andijvie, noem maar op, ik maal ze tot soep. In het begin pureerde ik alles tot pulp, zodat de disgenoten het woord 'Olvarit' in de mond namen. Dat laat ik me nu niet meer gebeuren, voor een stevige soep pureer ik nu de helft, de rest blijft achter in de pan en zorgt voor de 'beet'. Wortels en bieten, kaaskorstjes en noten, ze zoeven door het rasp-hulpstuk. Evenals keihard, oud brood, dat wordt paneermeel, luchtdicht in een pot bewaard. Oud brood is in veel recepten een goedkoop en prima bindmiddel, in soep, toetjes, als knapperige korst over de puree, het werkt altijd. Mijn laatste experiment met geraspt oud brood heb ik "Groene krummels" genoemd. Ik geef u hier dit makkelijke en dankij de Magimix, snel te maken recept. Het recept: "Groene krummels"
|
