Vijvers !

Over vijvers schreef ik nog niet zo vaak in deze rubriek, wat valt er ook over te vertellen. Alles staat wel zo'n beetje beschreven in een van de vele vijverboeken, die bij de bibliotheek of De Slegte te halen zijn. Of u moet willen weten dat ik meer van folievijvers houdt dan die grote prefab bakken. Ze zijn sterker maar duurder, hun maat is erg bepalend in het ontwerp, en hun randen zijn moeilijk weg te werken.

Met een vijver van het plooibare, ultraviolet licht bestendige pvc-folie is het uitstekend vijvers maken, die gerust tien jaar blijven liggen. De randoplossing kan heel goed opgenomen worden in de constructie. Elke vorm en maat is denkbaar. We hoeven heus niet vast te zitten aan de breedte van de rol. In de fabriek kan iedere wenselijke maat gelast worden. Heeft u een gaatje, dan kan na het opsporen van het lek, logischerwijs net boven de waterlijn, het gat geplakt worden, als ware het een fietsband. Maar wel met lijm voor zachte pvc-materialen.

Biologisch evenwicht is ook zo'n vaag begrip, waar het in de boekjes makkelijk over schrijven is, maar krijg het maar eens in je vijver. Daar moet heel wat Limburgs mergel, crystal clear, turf, of wat dies meer zij het water voor ingesleept worden. Dat is het advies van de commerciële adviseur tenminste. Mijn devies luidt: niets doen. Het beste is een vijver aan te leggen in de late herfst, nu dus. Het kraanwater heeft ruim vijf maanden de tijd om te acclimatiseren en vijverwater met een goede zuurgraad te worden, voordat de planten er ingaan. Natuurlijk heeft de diepte ook invloed op het leven in het water, is de vijver te diep en te groot dan blijft het water te koud voor de ontluikende planten, zeker als hij nauwelijks in de zon ligt. Te ondiep en teveel in de zon, betekent snel te warm in het voorjaar en een explosie van algengroei. Het beste is, als ieder deel van de vijver een paar uur zon per dag krijgt.

En dan het vormgevend aspect van een vijver, wordt het een hagedissenbak, die voor puur natuur zorgt in uw eko-tuin, of een watervlak dat het laatste staaltje tuintrend weerspiegeld. Het kan wat mij betreft allemaal, en ach wat valt er over vijvers nog verder te zeggen. Veel leuker is het om enkele anekdotes aan te halen. Zoals die mevrouw die een vijver had, bijna zo groot als haar ruim duizend meter grote perceel en naar het waterleiding bedrijf belde of ze korting kreeg, omdat de tuinslang er dagen over deed de vijver te vullen.

Of na een laatgeworden barbecue, als de ouders de volgende ochtend een gat in de dag sliepen en zoonlief zich liep te vervelen. Met de bbq-prikkers was het een vermakelijk spel kleine gaatjes te prikken, net onder de steeds zakkende waterlijn. Of die mevrouw die ten einde raad belde, hoe haar vijver helder te krijgen, ik adviseerde haar dat een paar dopjes bleekmiddel wel eens wil helpen. Na een week belde ze weer, woedend. Na drie flessen waren de vissen dood boven komen drijven.

Of de man die mijn ontwerp met meerdere vijverbakken ontkrachtte door spiegels in te graven. Of het ontwerp dat ik van iemand anders zag. Een piepklein vierkant vijvertje tegen een schutting aan leek veel groter, doordat een grote rechthoekige spiegel aan de schutting er boven was gehangen. Ach, eigenlijk is er zoveel plezier aan een vijver te beleven, dat er altijd wel wat over te schrijven valt.