Terug

Weg met de oude kromme snoeischaar !

De snoeischaar is een van de meest onderschatte gereedschappen van de amateur tuinier. Te vaak kom ik tegen dat tijdens de werkzaamheden in de tuin, een roestig, krom snoeischaartje ver weg in het schuurtje ligt, of dat er trots een nieuwe schaar uit de "minus ƒ25,00 categorie" tevoorschijn gehaald wordt. In beide gevallen trek ik mijn neus op, want snoeien is belangrijk werk en dat doe je alleen met het beste gereedschap. Dat scheelt een hoop fysieke inspanning en geeft schonere wonden.

In het algemeen is men bang om te knippen, een takje hier of daar en de struik lijkt weer in model, voor een week of twee. Veel zomerbloeiende struiken zoals de jasmijn, de deutzia en de weigelia, maar ook de hortensia dient men jaarlijks te snoeien na de bloei. In het hart van de struik, laag bij de grond, knipt men twee of drie van de oude dikste takken weg. De struik blijft zo mooi in model, maar er moet wel in het eerste jaar al mee begonnen worden.

Lavendel is voor veel mensen ook zo'n moeilijke plant om te snoeien, hij wordt dus vaak maar ontzien, wat tot gevolg heeft dat er een armzalige, verhoutte plant soms meters over het terras ligt. Nou ben ik gezegend met lavendelgrond en een zonnig tuintje dus gaat bij mij de schaar er regelmatig in. Nog een paar weken en dan moeten de bloemaren er helaas weer af. Jammer genoeg geurt mijn lavendel nauwelijks, anders gingen de bloemetjes in van die leuke geurzakjes in de kleerkast. Maar begin augustus wordt het zachtgrijze, uit de kluiten gegroeide, "kussen" weer flink gekortwiekt. Even is het heel kaal, maar in de winter is hij weer een mooie gezonde struik. In maart snoei ik hem nog een keer, diep tot op het hout terug net boven een paar levende knopjes. Het is even slikken, maar snoeien moet je durven.

En dan de Clematissen, klimplanten die rijkbloeien van het vroege voorjaar tot laat in de herfst. Dit zijn echter verschillende soorten en in het algemeen geldt, dat de vroege soorten op het eenjarig hout bloeien, bijvoorbeeld de Clematis montana en Clematis alpina en macropetala, na de bloei kunnen deze wat bijgesnoeid worden. De later bloeiende soorten, de grootbloemige hybriden, de viticella en de tangutica's, kunnen in maart-april kort geknipt worden. U heeft dan in één seizoen een prachtige, volle klimmer terug en niet zo'n kale onderkant met een prop bloemen bovenin. Deze bloeien namelijk het best op het jonge hout. Extra mesten en water kan geen kwaad na zo'n forse snoeibeurt. Heeft u een zomer nauwelijks bloemen, helaas, dan heeft u misschien één van de uitzonderingen op de regel.

Heel vaak wordt vergeten dat men vaste planten ook fors dient te snoeien. Vrouwenmantel bijvoorbeeld, is in de maand juni één groengele zee van bloemen, maar in de maanden daarna worden de bladeren minder en hangen de bloemen als dooie, bruine slierten in de plant. Knipt u hem hememaal af, de dag voor u op vakantie gaat, echt als stoppels boven de grond. In augustus komen er weer mooie gezonde planten, met vaak nog een, zei het wat mindere, tweede bloei. U kunt dit ook doen met Nepeta, (kattenkruid), verschillende salvia en geraniumsoorten, riddersporen en campanula's.

Snoeien is het behoud van uw tuin, dit soort woekeraars zijn door veelvuldig te snoeien goed in toom te houden. Planten herstellen na snoei snel en vinden het zelfs vaak lekker, omdat ze zich sneller kunnen verjongen. En wat die snoeischaar betreft, ik raad u er een aan van het merk Felco, ze kosten rond de honderd gulden maar u doet er de rest van uw tuincarriëre mee, als u hem tenminste niet tussen de planten laat liggen, zoals ik.