|
|
|
|
|
|
|
Over smaak valt niet te twistenWat is nou eigenlijk een mooie tuin, daarover is het laatse woord nog niet gezegd en dat zal voorlopig ook niet gebeuren. Voor de een is namelijk een grasveld met bloemen omlijst het mooiste wat er is, voor een ander zijn dat buxusvakken met rozen, de een houdt van puur natuur, de ander juist van practisch. En gelukkig maar, in onze eigen tuin kunnen we lekker doen wat we zelf willen en mooi vinden. Met die tuin hebben we het tegenwoordig heel druk. Hoeveel tuinfairs en opengestelde tuinen zijn er in de afgelopen zomer niet bezocht.Na een bloeiend zomerseizoen zijn de tuincentra weer volop bezig met het inrichten van de kerstshows. De tuinbladen hebben de foto's van de zomerproducties voor volgend jaar al op de plank liggen. Wij laten ons graag inspireren door al dat aanbod op tuingebied. Ook apen we elkaar na, omdat we gewoon niet weten dat er zoveel méér mogelijk is. De tuin lijkt zo klein, het terras heeft eigenlijk de verkeerde bestrating, en we blijven met planten slepen. Als dergelijke zaken ons opeens gaan opvallen, we de tekortkomingen zien en ons steeds meer gaan ergeren in plaats van dat we genieten van onze tuin dan zijn we rijp voor een extern adviseur. Het wordt tijd er een ontwerper bij te halen, om van gedachten te wisselen, of om een advies bij in te winnen. Voor mij als tuinontwerper, is het altijd weer spannend bij wat voor mensen en in wat voor tuin ik kom. Men weet vaak wel de plek voor het terras en of er gras, een zandbak of vijver in de tuin moet komen. Of de stijl 'romantisch' of 'modern' moet zijn is al moeilijker. Eén blik op het interieur is voor mij meestal voldoende, om te zien wat voor soort tuin bij de bewoner past. Een enkeling heeft foto's verzameld van tuinsferen die aanspreken, soms helpt dit bij het ontwerpproces, maar af en toe word ik ook teveel in een richting gestuurd, zodat het ontwerpproces juist wordt belemmerd. Als ontwerper probeer ik de tuin boven het geijkte uit te tillen, het moet meer worden dan een verzameling plantjes, of een opsomming aan materialen. Natuurlijk houd ik primair rekening met de wensen van de opdrachtgever en een enkele keer kan ik niet zoveel bijzonders doen. Maar een paar keer per jaar krijg ik 'carte blanche' van de tuineigenaar en kan ik mijn creativiteit de vrije loop laten. Ik laat mij graag inspireren door Engelse tuinen, of juist tuinen met een hele moderne vormgeving. Strakke lijnen met een natuurlijke beplanting zijn twee tegenpolen die elkaar enorm kunnen versterken, zodat de tuin veel spannender kan zijn zonder chaotisch te worden. Ook is het heel belangrijk om ruimte in de tuin te houden, door bijvoorbeeld te werken met een as. In de renaissance en de baroktuin waren assen de basis van het ontwerp. Zelfs in de veel vrijere Engelse landsschapsstijl waren er, weliswaar minder direct waarneembaar, assen aanwezig om ruimte te creëren, en in te delen. In de renaissance en barok was symmetrie ook een belangrijk uitgangspunt, maar in de Engelse landsschapsstijl was symmetrie onnatuurlijk en werd juist verfoeid. Tegenwoordig, kan alles weer, we houden ons niet zozeer bezig met dwingende stijlkenmerken, maar kijken meer naar de situatie ter plekke De sfeer rondom het huis en de smaak van de bewoner zijn belangrijk. Soms ontstaat er dan toch een traditionele tuin, maar steeds vaker staan de tuin-bezitters open voor nieuwe ideeën. Ik heb het dan over gebruik van niet-alledaags materiaal zoals bijvoorbeeld roestig staal, of juist roestvrijstaal. Of een lege groene ruimte met een pad als architectonische lijn erdoor heen en één soort beplanting of een grillige solitaire boom. Iets dergelijks bedenken lijkt heel makkelijk, maar het moet wel zo, dat het een perfecte ruimte wordt, zonder saai of gewild modernistisch te zijn. Het leuke van dit vak is, dat je je bezighoudt met drie belangrijke aspecten van het leven: de natuur, creativiteit en de mensen voor wie je iets maakt. Het is altijd weer een uitdaging om, hoe klein een tuin ook is, de bewoners gelukkig te maken. Maar het belangrijkste vind ik uiteindelijk, dat er in een tuin geleefd wordt. Dat, als ik na één of twee jaar zo'n tuin weer bezoek, de bezitter zich de tuin heeft toegeëigend. De tuin is als het ware een spiegel van zijn eigenaar geworden met hoogstens mijn handtekening eronder. © Marjet Maks |
