Uit de paprika's haal ik altijd de zaadlijsten. In sommige recepten staat, dat bij de tomaat ook de pitten verwijderd dienen te worden. Teveel werk en wat overdreven, vind ik, hoewel ze net als het harde kroontje wel giftig zijn, dat haal ik er wel altijd uit, want het blijft een nachtschade- achtige. Twee weken geleden zaaide ik paprika's en tomaten en ik werd weer eens bewust, dat de zaadjes, die ik in zakjes kocht, exact dezelfde zijn, die ik altijd uit de vruchten snijd en in de afvalbak gooi. Als ik ze zou drogen en tot volgend jaar bewaar, kan ik ze gewoon zaaien.

De echte tuinder bewaart altijd wat zaad voor het volgend jaar, dus het doorschieten van sla en boerenkool heeft een reden. Zaaien is welhaast een van de leukste bezigheden van het tuinieren, dat wil zeggen na het zaaien, het wachten, bewateren en het speuren naar de groene puntjes, met soms nog een zaadschilletje als hoed.

Als kind herinner ik me het feest van de tuinkers; op een theeblad met een opgevouwen doek, na regelmatig watergeven werden de zaadjes slijmerig en de eerste kiemblaadjes kwamen al snel. Of de erwten en bonen, die we in een bloempot stopten en koesterden op de vensterbank. Onder mijn appelboom staan tientallen zaailingen, ik heb de rottende valappels vorig najaar ondergespit. Zelfs de sinaasappel had een jong van een vergeten vrucht, die tussen de planten was blijven liggen. En ook de harde amandelachtige pitten van de perzikken zijn in tweeën gesplitst door het kiemplantje dat er uit barst.

In de composthoop ontkiemen de avocado -en mangopitten. En voor de pitten van de pompoenen hoef ik helemaal geen moeite te doen, ze komen op waar ik de compost uitspreidde. Dat zegt natuurlijk ook iets van de compost, maar daar hebben we het nu niet over. De sesamzaadjes, bekend van de harde verse bolletjes, zien er net zo uit als het -duur -gekochte zaad, alleen dan ongebrand. Vorig jaar leverde dit echter vijf prachtige planten op, met mooie, witte lipbloemen. De sesamzaadjes bewaarde ik en er werd een week of wat geleden opnieuw gezaaid, nu lijkt het er op dat er tientallen planten gaan komen. De tuinbonen waren al stokoud, ik vond ze in een oud bakje van de vorige eigenaar, maar nu hangen de planten vol met peulen, ons eerste maaltje was een lekkernij.

Ik ken heel wat tuinen waar de té groot wordende kastanje -of eikenboom moest blijven staan, als herinnering aan, toen de kinderen nog klein waren en de kastanje of eikel op een onmogelijke plaats in de grond stopten. Wil men maaien, dan moet men zaaien, zegt de Dikke van Dale, en wie zaait zal oogsten. Ik houd het er maar op dat er een hoop plezier te beleven is aan zaad als "pit in de grond".