Heeft u het afgelopen voorjaar ook weer voor honderden guldens aan potplanten besteed? En staan ze nu weg te kwijnen op uw terras? Een laatste dappere bloem doet u besluiten ze nog even te laten staan voordat ze de groenbak in moeten. De Vlijtige Liezen, volgezogen met water hangen waarschijnlijk als slijmerige slierten langs de potten, de Petunia's zijn al lang opgegeten door de slakken en de Geraniums zijn waarschijnlijk al weken bloemloos dankzij onze beroerde zomer. De eigenlijke naam van deze laatste is Pelargonium, ze worden qua naam vaak verward met de bekende tuingeranium of ooievaarsbek.

De vuurrode Oostenrijkers en ook de Franse hanggeraniums (Pelargoniums) bestaan er in vele kleuren en sieren ook onze balkons. In Nederland zijn ze echter niet winterhard, maar ze kunnen overwinteren in een koele donkere ruimte. Bijvoorbeeld in een diep gat in de grond afgedekt met stro, of een vorstvrije schuur, of zelfs een logeerkamer waar nauwelijks gestookt wordt. In februari worden ze dan weer tevoorschijn gehaald, worden gesnoeid en gemest, of verpot. Ze krijgen wat meer licht en zo nu en dan weer een scheut water. Na de ijsheiligen, begin mei, mogen ze dan weer naar buiten. Maar aangezien er in onze overvolle, centraal verwarmde huizen geen ruimte meer is voor overwinteraars worden ze jaarlijks weer opnieuw aangeschaft.

Dat kan behoorlijk in de papieren lopen, zeker als u veel potten te vullen hebt. Eénjarigen, in de volle grond planten doen we sowieso niet meer. Vroeger had u vast wel een oom of buurvrouw, waar de witte en rode Begonia's om en om langs het tuinpad stonden, daarachter Fuchsia's of de bekende Afrikaantjes en rode Salvia's, die werden in februari al in een kasje of de koude bak opgekweekt uit zaad. Maar tegenwoordig willen we dat niet meer zo stijf, die plantjes in het gelid, met rondom geschoffelde zwarte aarde. We hebben wat meer van de wereld gezien en willen stijl in onze buitenkamers. Net als een paar eeuwen geleden, toen werden de tulpen uit Turkije en Azie gehaald.

Nu willen we een flinke bloeiende Oleander in een prachtige Italiaanse pot op ons terras. Of de zuurstokroze Bougainvillea, die we kopen in een tuincentrum in een rondgebogen raamwerkje, het beloofd heel wat te worden, maar veel groeien doet hij niet in onze zon. Met de Hibiscus of Chinese roos heeft u vast meer succes, deze kan 's winters heel goed in de vensterbank overleven, mits met voldoende water. Na de ergste winterkou, Koninginnedag vind ik wel een mooi moment, net voor de de ijsheiligen, kan hij naar buiten en dan kan het zijn dat hij de de hele zomer bloeit op een licht beschaduwde plek. Dat geldt ook voor de Abutilon, een snelle groeier met papierachtige gele of roze bloemen.

De Datura of Doornappel met zijn prachtige witte of zachtgele klokken is wel erg giftig, maar een juweel in een pot, helaas zijn ze dat slechts het jaar van aanschaf, een moeizame overwintering in ons land levert de daarop volgende zomer een raar stakerig gedrocht op, die de hele zomer op een hoek van het terras nog mag staan kwijnen, in de hoop dat het nog wat wordt, om dan behoed voor nog zo'n winter in de compostbak gekieperd te worden.

© Marjet Maks