Vorige keer wilde ik het over onkruid hebben, maar ik bleef steken bij het o zo mooie, maar verderfelijke zevenblad. In deze tijd van het jaar is onkruid wieden wel een van de belangrijkste bezigheden in de tuin. Maar het is te beperken door veel planten dicht bij elkaar te zetten, zodat er zo min mogelijk zwarte grond zichtbaar is. In de net aangelegde tuin, ontkom je niet aan zwarte grond, want de jonge planten staan gauw op zo'n dertig cm. afstand van elkaar.

Het is aan te raden hier tussen te wieden, om de jonge telgjes niet te laten verstikken. Van belang is dat je zo dicht mogelijk in en om het plantje wiedt, want de keren dat ik een juichende tuinbezitter ontmoette, die zijn groeizame tuinaarde prees is niet op een hand te tellen. Het gebeurt namelijk meer dan eens, dat wilgenzaadjes of scherpe boterbloem meekomen in het potje. Als je niet alert genoeg bent, beslaan zij de tuin alras in hoogte of breedte. Tenzij je dit plezierig vindt en kiest voor een wilde tuin. Maar ook daarin moet met enig beleid gewied worden om bepaalde monocultures niet te laten overheersen.

Vaak kreeg ik de vraag, "wat is nou eigenlijk onkruid"? mijn antwoord: "alles wat je niet in de tuin wilt hebben". Dat betekent niet, dat alles wat je niet wilt er uit moet, want een wilde kamille of disteltje, kan op een goede plek even heel leuk staan, als je hem maar in de gaten houdt en niet in zaad laat schieten.

Zelf houdt ik wel van geordende, wilde tuinen en ik laat vingerhoedskruid, gele papaver, of kamille graag op saaie plekken staan, om ze met net zoveel gemak na de bloei weer uit te rukken.

Wieden doe je met de hand, het grove geschut van een schoffel is leuk voor het gemeenteplantsoen, om tussen de heesters door te halen, maar voor een verfijnde siertuin, dient er over elk zaailingetje gewikt en gewogen te worden. Eventueel met een klein harkje om de grond wat losser te maken tussen de planten, maar zelfs met een cultivator, zo'n kromme drietand aan een lange stok, kan er aan de planten al schade veroorzaakt worden.

Eigenlijk is wieden heerlijk geestdodend werk, dat na je betaalde baan door tuintherapeuten van harte aanbevolen wordt. Het is genot om met je neus tussen de planten zitten, nieuwe knoppen ontwaren, regenworm zien schuiven en passant een slak weg te grissen.Als de tuin lekker inggegroeid is valt dat wieden ook nog wel mee, want het moet natuurlijk wel leuk blijven, een keer in het voorjaar, een keer in de zomer en nog een keer grondig in de herfst voor het blad valt. Want als het blad gevallen is, laat dan die tuin maar met rust, dat hebben we dan wel weer even verdiend.