Kleur bekennen, ja of nee?

Tuinschuttingen kennen we vooral in de zogenaamde groen geïmpregneerde houtkleur. Menig bewoner achter de schutting verafschuwt zijn grensafscheiding maar komt niet op het idee er eens wat anders mee te doen. Hij is immers al behandeld? dus gaan we hem niet nog eens verven. De zuinigheid lijkt hier te winnen van de esthetiek.

Er zijn zoveel mooie kleurige tuinbeitsen, terra, oker of hemelsblauw, die de schutting kan veranderen in een prettige achtergrond van uw tuin. Stel eens voor een donkerrode schutting met paarse en rode rozen en Clematis er overheen groeiend. Vroeger smeerde men carbolineum of creosoot over de gepotdekselde vurenhouten planken, slecht voor het milieu, maar wat was het veel mooier dan nu menig duur schuttingscherm.

Zwart is sjiek en stijlvol en geeft ruimte in het groen, dus waarom niet een paar potten (milieuvriendelijke)zwarte tuinbeits over die armoedige grijsverkleurde schermen smeren. En neem en passant het saaie groene tuinschuurtje ook even mee in de face lift. De Zuid-Amerikaanse architect Barragan, plaatst hardroze of hardgele muren soms dwars in de tuin, een doorgang geeft zicht op de volgende ruimte, het is bepaald spannend te noemen. Maar als u gewoon bij de schutting begint, zult u zien, met een paar potten verf veranderd uw tuin in een aangename verrassing.

Laatst was ik bij iemand te gast en werd uitgenodigd op haar dakterras. Tientallen terra-cotta potten, oude emmers en verfblikken had ze in een diep indigoblauw geschilderd. Mooi? nou nee, maar wel heel apart en eigenwijs. En het deed me een beetje pijn om die prachtige terracotta giganten blauw geschilderd te zien, maar waarom ook niet, in Griekenland doen ze het ook. En roze geraniums en vlijtige liezen in een oranje terra-cotta pot, vind ik écht heel lelijk, in dit harde blauw werden ze bijzonder. Deze mevrouw had bewust gekozen voor iets anders, haar eigen stijl. Ze was het copiëren uit de tuinbladen beu geworden en dat kan ik wel waarderen.

Jarenlang was het in de mode om borders op kleur te hebben, nuances in roze en wit, blauw en paars. Geel en oranje waren uit den boze. Gelukkig is dat mierzoete gedoe nu wel voorbij. Alles mag weer en bonte kleuren zijn zelfs weer in. Nou is een border met rood, geel en blauw door elkaar niet het meteen het mooiste. Maar waarom niet als u het zelf mooi vindt. Er zijn gelukkig geen strenge regels meer waar we ons aan moeten houden om er bij te horen. We mogen voor de eigen smaak kiezen en gewoon kleur bekennen.