De geurigste aarde maak je zelf !

Als ik mijn hoofd in mijn zelfgemaakte compostbakje steek en de geurigste aarde opsnuif ben ik een tevreden mens, wat is er leuker dan eigen afval recyclen, denk ik dan.

Ik heb een postzegel-formaat voortuin en een klein huishouden dus lijkt het maken van eigen compost wat overdreven, maar een paar jaar geleden kregen we allemaal zo'n kliko van de gemeente. Braaf volgde ik de bijgeleverde aanwijzingen op, maar hield het niet lang vol. Ik was niet overtuigd over de juistheid van afvalscheiding, de stinkende bak stond me altijd in de weg en na lezing van een artikel over zelf compostmaken, kreeg de gemeentekliko een andere bestemming.

Bij het grofvuil vond ik een oude keuken-afvalbak, zo'n grote van Curver met een klapdeksel. Onderin heb ik met een stanleymes wat flinke gaten gemaakt. Rondom heb ik wat gaten in de zijkanten geprikt voor luchttoevoer, en de bak op een oude tegel gezet. Overtollig vocht kan weglopen uit de aarde, het zou beter zijn als het vocht opgevangen wordt, ideaal als gietwater van de kamerplanten, maar het gevaar is dat bij forse regenval de onderste laag in de bak verzuipt.

Vervolgens heb ik er laag om laag een bodem in gemaakt van restjes oude potgrond en papiersnippers (geen kranten, vanwege de drukinkt). En toen ben ik gaan pieren wippen in het gemeenteperk. Herinneringen aan mijn jeugd kwamen voorbij, als klein meisje met m'n broers mee vissen, ik kreeg een bamboestok met een touw en een omgebogen spijker aan het eind, die pier mocht ik er zelf aan prutsen, de vis ving ik nooit.

Maar de dikste pieren ving ik nu wel en die verhuisden naar mijn compostbak. Dagelijks gooi ik nu mijn g.f.t. op hun hoofdjes en zij werken zich halfdood, dat om te zetten in de geurigste aarde. Die ik weer gebruik in mijn bloempotten en tussen de planten in mijn tuintje. Het laatste restje gebruik ik weer als bodem voor nieuwe compost. Twee tot drie keer per jaar heb ik een bak vol.

Nou gooi ik niet alles er in. Geen aardappelschillen of gekookt voedsel bijvoorbeeld en geen dikke stengels van oude bloemen, of dikke preibladen, die knip ik fijn. Wel regelmatig een fijngeknepen eierschaal, een papieren zakdoek en de koffie en theebladen. Knoflook en uienrokken, kortom alles wat organisch materiaal heet. Met een oud tuinschepje roer ik het verse materiaal eens in de paar weken naar onderen. En de pieren doen de rest.

© Marjet Maks