Blad
en bollen !
Nu is de herfst
gekomen,
Heeft alle vreugd genomen.
Ik heb geen graan op zak,
Een kletsnat pak en ben zonder dak.
Zong mijn
vader vroeger in de auto, als de eerste herfst-stormen zich aankondigden,
de regen tegen de ramen zwiepte en de ruitenwissers in de hoogste
stand stonden.
Het is herfst
geworden, in de Hollandsche dreven begeven de bladblazers zich in
koor door het natte drapperige blad. Hoogopgetaste wagens met eiken,
beuken en kastanjeblad rijden naar het gemeenteterrein, gehuld in
een sluier van blad als de wind er even vat op krijgt.
Zo'n bladblazer
is een verschijnsel van de laatste tien jaar. Wie herinnert zich niet
Koot en Bie, verkleed als Jacobse en van Es, er op TV druk mee in
de weer. Sindsdien kennen we geen rustige herfstdag meer, altijd is
er wel ergens iemand met zijn jankerige bladblazer aan de gang.
Natuurlijk
moet het grasveld bladvrij de winter in, anders verstikt het. Maar
wat is er heerlijker om op een windstille zaterdagmiddag, met een
stevige hark het blad op hopen te zwiepen en de rest de border in.
Borders met vaste planten mogen in de winter namelijk best beschermd
worden. Beuken- en eikenblad, vooral dat van de Amerikaanse eik, is
rotblad dat de grond doet verzuren en beter afgevoerd kan worden.
Maar berken, linden en acaciablad, om maar wat te noemen, is ideaal
tussen de planten omdat het redelijk snel verteerd en een mulchlaag
creëert. Heeft u alleen maar zuur blad in of om de tuin, helaas zijn
het vaak de bomen van de buren en de gemeente die de boosdoeners zijn,
dan kan op schrale, arme zandgrond een karrevracht compost of verteerde
mest geen kwaad.
Een ander
prettig herfstwerkje is het bollen planten, gelukkig zijn er (nog)
geen lawaaiige machines, die dat voor u doen, u zult dus zelf op de
knieën moeten. Al dan niet met een bollenplanter, een soort uitvergrote
appelboor, waar ik het nut nooit van begrepen heb.
Om bollen
te planten, want meestal hebben we het over flinke aantallen, maken
we grote ondiepe gaten waar we narcissen, tulpen en wat dies meer
zij in uitzetten. Flinke groepen want dat toont. Het liefst verwilderingsbollen,
die zijn het natuurlijkst en dat doe je een keer in de paar jaar.
En vroege bollen, want het nadeel van late bollen is, dat hun loof
ligt af te sterven tussen het frisse jonge groen van de in het voorjaar
opkomende vaste planten.
Late bollen
kunnen dan misschien beter in potten, eventueel zelfs in etages geplant.
Vroeger bloeiende bolletjes boven in de pot en de latere verder naar
onderen. Als de eerste bollen in februari of maart zijn uitgebloeid,
trekken we die voorzichtig uit de pot, zodat de volgende lichting
een kans krijgt. Leuk voor het balkon. Wat we met die uitgetrokken
bollen doen? Die geven we aan iemand met een grote tuin.