Bijzondere heesters !

In navolging van de bijzondere bomen waarover ik in de vorige tuintaal schreef, kan ik het niet nalaten nog wat moeilijke Latijnse namen te lanceren, maar dan van bijzondere heesters of struiken. Ook deze mogen uw tuin niet onthouden worden.

De Abelia grandiflora is een topper. Niet 100 % winterhard, maar op een beschutte, warme plek overleeft hij een paar graden vorst met gemak. In het voorjaar knipt u hem dan helemaal af en binnen een mum van tijd staat er weer een gezond struikje met glanzend, olijfgroen blad. Met de vorderende zomer verkleurt de struik naar bronzig-groen, waartussen talloze lieve, witroze bloemetjes zich ontpoppen. Een ideaal heestertje, als solitair in een klein patiotuintje. In een grotere tuin doen meerdere planten samen het ook goed als bloeiende haag. Of in een groep bij elkaar, ze laten zich bovendien goed snoeien als u ze iets te bossig vindt worden. Clethra barbinervis is latijn voor schijnels, een mooi opgaand struikje tot zo'n 1,75 meter hoog. Met witte opstaande bloemaren, een goudgele herfstkleur en zonder eisen te stellen aan grond en plaats, is dit voor de tuin een zwaar ondergewaardeerde bloemheester.

De struik-paardekastanje ofwel Aesculus parviflora, is een plant die wel wat ruimte nodig heeft en het beste tot zijn recht komt als hij alleen staat. Vanwege zijn silhouet in de winter met de regelmatige vertakking, de roze ontluikende bladeren in maart, zijn prachtig groene kastanje blad in de zomer waartussen de witte bloemaren prijken en een werkelijk schitterende herfstkleur. Jammer dat we hem niet zo vaak tegen komen in de tuin. Een wat grotere struik, de wel twee tot drie meter hoog wordende Colutea arborescens, komt veel vaker voor in een goed samengesteld gemeenteplantsoen. Hij is niet zo opvallend, behalve nu in de herfst, als er grote dikke, roze blazen tussen zijn kale takken hangen.

Maakt u wel eens herfstboeketten dan wilt u deze blazenstruik wel in de tuin. Veel kleiner van stuk, maar ook met aparte vruchten of eigenlijk zijn het de bloemen in een soort schutblad verpakt, is de Leycestheria formosa. Een bijzondere struik, qua vorm en kleur. Geen makkelijke klant, maar beslist de moeite waard. Bekender is de Cotinus, de pruikenboom. Ze zijn er met dieppaars, donkerrood en bronsbruin blad. Als deze zonnig staan zijn hun herfstkleuren een rijk palet van kleuren rood,oranje en geel. Maar ik zou hem vooral om zijn bloemen willen planten, zacht rookkleurig pluis dat door de plant heen ligt, na een regenbui kan ik mij niets mooiers voorstellen dan de gewone groene Cotinus coggygria, die namelijk het beste bloeit.

En dan tot slot, de bruidsbloem -Exochorda racemosa- een plant met wittere bloemen zag ik nog niet. Vooral de knoppen zijn net parels en verder, het wordt saai, hij heeft mooi blad en een mooie herfstkleur. Jammer is wel dat deze planten zo onbekend zijn, misschien zijn ze daarom wel zo begerenswaardig.