Viña y Rosales Blog

Christmas dinner 2004

Nederlandse versie - zie onderaan de engelse tekst

Christmas dinner

Suppose we are booked up for Christmas, that is very well possible. In that case we shouldn't dissapoint our guests, something we never did so far. While enjoying our morning coffee on the terrace, under an azure blue November sky and the orange red coloured apricot tree, we fantasize over the upcoming christmas dinner.

To give you a foretaste:

The savoury dishes or tapas are beautifully arranged: with bacon wrapped dates, asparagus paté, pepper pancakes or stuffed and sliced calamar (squid).

The guests are sitting or walking around. A crackling fire in the hearth comfortably warming them. They have just toasted in honour of each others good health. With certain greediness they take from presented dishes. A local Rosé wine savours the flavourings of the foods. They hardly know each other but everybody has read the Da Vinci Code by Dan Brown. The knowledge that Bush will be president of the United States for another four years is almost unbearable. Iraq, Islam, 9/11 and terrorism seem an inevitable subject. Someone utters timidly; 'the same problem they had to deal with here in Spain 500 years ago'.

We sit down for dinner, candles burn. Bread steams warm, soup bowls are being served. What will it be? A turtle- or oxtail soup, a fish soup? You can buy excellent soup cubes these days. For Christmas, only once a year, we don't stoop to consumptive abuse. Let alone for the rest of the year. Herbaceous soup we are serving; lean and appealing. In the last minute I add a handful chopped and roasted nuts. Together with a side dish of fried sage leaves, crisp and tasty.

Raúl goes around with some more wine. Refilling the glasses, one hand on his back, with a 2002 Gran Reserva. The next course won't be cold turkey, dead hare or Peking duck but mushroom mousse over couscous, belarded with a lukewarm salad of artichokes and grilled red peppers. They take small bites and nip their wine and talk about . food. We have been here before. So one eats, one talks. We live at hands reach.

The next course will be announced. Next to quality we also strive for quantity during Christmas. Plates will be changed for graceful decorated saucers with red radichio leaves, sweet yellow pepper and winter radish. On top of that a lasagna of potato - avocado - aubergine. And then, it may not be deficient: a game bird, the baby under the fowl, the quail. With legs tied together, they lay in their stew, on a bedding of leek. How sweet and refined.

All the guests seem to look satisfied, their cutlery laid down. The table resembles a battlefield; time for an intermisson, have a smoke! They throng outside into the cool South Spanish night. Stars will be admired; Orion, Pluto, the Bears. There are just too many of them in the clear night canopy. Tomorrow is yet another beautiful sunny day.

What about dessert? What will it be? Kaki ice cream with clotted cream, vanilla figs with fudge or medlar in chocolate dip? Coffee with quince liquor for sure. The guests talk on. The conversations are getting more philosophical; about the future, the past? Which overtakes what? Will the world come to an end and is everything, indeed anything, for nought? The candles extinguish, the ashes glow. Tomorrow brings another day and next year's Christmas will come nigh. Once again with cheerful guests around our dinner table? Or is it that we may be sitting next to the gas stove, enjoying a fried egg. Preparing for an early night.

Het kerstdiner

Stel we zijn volgeboekt met kerstmis, dat kan natuurlijk heel goed. Dan dienen we de gasten niet teleur te stellen. Iets wat we overigens nog nooit deden, maar toch. Sinterklaas is reeds uitgevaren naar het hoge noorden en wij zitten in azuurblauw novemberlicht, met de blik op oranje rood verkleurde struiken over het kerstdiner te fantaseren.

Vast een voorproefje:

Het Hors-d'Oeu'vre of liever de tapas liggen uitbundig op schalen gerangschikt: baconed dates (gespekte dadels), asperge paté, paprika pannekoek (pepper pancake) en gevulde inktvis in plakken (stuffed and sliced calamar).

We zitten, staan en lopen nog, het middelpunt is het knapperend haardvuur. De gasten hieven zojuist opnieuw het glas. Men neemt gretig van de schalen, de lokale Rosé bindt de smaken. Men kent elkaar niet, maar iedereen heeft de Da Vinci Code van Dan Brown gelezen. Dat Bush opnieuw de Amerikanen en de rest van de wereld vier jaar in zijn ban zal houden is onverteerbaar. De namen Pim Fortuyn en Theo van Gogh vallen in één zin, tesamen met de islam en 9/11. Iemand zegt wat timide, dat probleem hadden ze hier, in Spanje, 500 jaar geleden ook. Nederland is in verwarring roept een ander, de tolerantie voorbij zegt een derde.

We gaan aan tafel, kaarsen branden. Brood dampt warm, soepkommen worden gevuld. Het kan van alles zijn, een schildpad- of ossetaartsoepje, een vissoep. Je hebt tegenwoordig uitstekende pakjes. Maar voor het kerstdiner, slechts eenmaal per jaar verlagen we ons niet tot consumptief misbruik. De rest van het jaar trouwens ook nauwelijks. Kruidensoep wordt opgediend, mager en smakelijk. Op het laatst gaat er een handje gehakte en geroosterde noten overheen. Gefrituurde salieblaadjes in een deegjasje worden knapperig afgehapt.

Raúl gaat rond met de wijn. Met een hand op de rug worden de glazen opnieuw gevuld met een gran reserva uit 2002. De volgende gang zal geen cold turkey, dead hare of peking duck zijn, maar paddestoelen mousse over cous-cous, gelardeerd met een lauwwarme salade van artichocken en gegrilde paprika. Men neemt kleine hapjes, men nipt aan het glas en men spreekt over ... eten. Dat maken we vaker mee. Zo men tot zich neme zo men spreke. We leven binnen handbereik.

De volgende gang wordt aangekondigd want behalve kwaliteit wordt met kerstmis ook kwantiteit nagestreefd. De borden worden vervangen door sierlijk gedecoreerde schotels met rode radichio slablaadjes, gele paprika en witte ramenas. Daarop aardappel - avocado - aubergine lasagna. En dan, het mag niet ontbreken, een stukje wild; de baby onder het gevogelte, het kwarteltje. Met de pootjes bijeen gebonden liggen ze daar gestoofd en gevuld op een bedje van prei. Hoe zoet en hoe verfijnd.

Men kijkt voldaan, bestek ligt neergevleid. De tafel een slagveld. Een rookpauze wordt ingelast. Men dromt naar buiten, de zwoele Zuidspaanse nacht in. De sterren worden bewonderd, Orion, Pluto, de beren, het kan niet op, morgen opnieuw mooi weer.

Het dessert? wat zou het allemaal kunnen wezen? Kaki-ijs met slagroom, vanille vijgen met fudge, of rottemispel met chocoladesaus? Koffie met kweeperenlikeur, dát in elk geval. Men praat verder; filosofischer worden de gesprekken. De toekomst, de geschiedenis? Wie haalt wie in? Zal de wereld eindigen en is niets voor niets geweest? De kaarsen doven, het haardvuur gloeit. Morgen een nieuwe dag en volgend jaar is het wéér kerst. Opnieuw met gasten aan tafel. Of zitten we wederom, elk met een gebakken ei naast de gaskachel, klaar om vroeg naar bed te gaan.

Maryet on 12.23.04 @ 04:54 PM CST

Newsletter VIÑA Y ROSALES Sept. 2004

Nederlandse versie - zie onderaan de engelse tekst

What are we eating tonight

In many a household this is the problem of the day. Also in casa Viña y Rosales but here we have so many delicious ingrediënts from the garden that it is never a serious issue. Hands-full of basil enter the soup, the pesto and the yoghurt ice cream. We have plenty vigorous growing basil plants from last year seeds.

Raw beetroot salad with grated crabapples. Or fennelroot with a yoghurt dressing of homemade yoghurt. We also eat a lot of crisp salad with Rucola, sorrel and the flowers of Nasturtium. Unpealed blue potatoes are served with it. Okra, or ladies fingers, courgettes and pumpkin preserve in daily nutritions. And for dessert? Some last strawberries, also from the garden, mulberry icecream or some sweet and ripe melon.

PEARS AND TOMATOES

The pear trees are full this year and before the fruit get smashed onto the ground, we turn them into juice. Tomatoes are late this year but are promising; hundreds of green round balls hang among the leaves. Once they turn red we slice them into salads, gazpacho, tomato sauce and chutney. What we do not eat now, we'll dry for our winter nutrition. We try not to eat summer vegetables in winter.

VIÑA Y ROSALES TOP-TIP-DIP

We don't serve mayonaise made with raw eggs. Mayonaisemade of milk and sunflower oil is an equal alternative. Pour milk (1 part) and oil (2 parts), some drops of lemon juice, garlic, salt and pepper to your taste, in a bowl and whip with a handblender. It will set almost immediately to a white cream. Eventually season with chives, parsil or a bit of mustard and serve as your top dip with barbecue steak, homemade fried potatoes, some fresh bread or a salad.

HOW HOT!

AWe sometimes say to each other: What a pity we do not have even more guests to enjoy the garden, the nature and plentyful birds in the big blue sky. With all this wonderful sunshine to be wished for in man???^?y northern countries. Almost daily the mercury touches the bottom of the 40 degrees Celsius or 105 degrees Fahrenheit. Last year we experienced some extreme hot weeks in July, this year the sun was "beating" us in August. To find relief in a cool house is a most wondeful experience.

HALLUCINATE!

The heat is like a huge octopus spreading its tentacles around us, except before 11.00 am. and after 6.00 pm. Leaving the house in between these hours is as if one opens the door of an oven wherein a leg of lamb is roasted for hours. Warm air hits the face, only the smell is lacking ;).

Step into a strip of shadow is the moment to recover ones breath. The experience of coolness under an almond tree is nothing in comparison to the quality of shade of an old olive tree; its boon of obscure coolness is like if one drinks a glass of cold water when having a dry throat. Walking through the streets around noon is like watching a third rate movie, over exposed and without any figurants. Only an old dog sleeps in the shade of a stone wall.

ALL ALONG, EVERYTHING IS FINE WITH US!

Next to our daily tasks in and around house and garden we also attend toland just outside the village. Now, with a newly built water basin and proper shed we will extend our activities of growing biological vegetables. Figs are ripening, almonds are to be harvested at the end of the month. Enthusiastic hands are at all times welcome to help out with weeding and harvesting.

WORKSHOPS: Creative Cooking and Writing!

There are plans on having some creative weeks next year in in Viña y Rosales.

One week will be about creative cooking with ingrediënts like flowers, fruits and all sorts of leaves from the garden.

The other is on creative writing; a whole week Along writing short proze, stories or poetry inspired on nature or your inner self, under guidance of a published writer.

Let us know via the Viña y Rosales e-mail address if you are interested either for yourself, or a friend.

Wat eten we vanavond weer ?


Is in menig gezin een veel gehoorde uitroep. Ook in casa Viña y Rosales, maar hier hebben we zoveel heerlijke ingrediënten uit de tuin dat het nooit echt een probleem is. Handenvol basilicum gaan in de soep, de pesto en het yoghurtijs. We hebben een aantal rijen fors groeiende planten uit eigen zaad.

Rauwe bietensla met geraspte val-appeltjes. Of in plaats van de bietjes, knolvenkel met een yoghurt dressing van zelfgemaakte yoghurt. Ook eten we veel knapperige sla met Rucola, zuring en bloemen van de Oost-Indische Kers erdoor. Blauwe aardappelen, in de schil gekookt, worden erbij geserveerd. De okra, courgettes en pompoenen leveren een dagelijkse voedingsbron. En toe? Wat laatste aardbeien, ook uit de eigen tuin natuurlijk of moerbeienijs dan wel een rijp meloentje.

PEREN EN TOMATEN

Inmiddels zijn er ook volop peren, waar we voornamelijk sap van maken. En de tomaten zijn in aantocht; honderden ronde groene balletjes hangen in de struiken. Binnenkort gaan ze weer in de sla, de gazpacho, de saus en de chutney. Wat niet opgaat wordt gedroogd als wintervoorraad. Want in de winter proberen we geen zomergroenten te eten.

VIÑA Y ROSALES TOP-DIP-TIP

Een snelle dipsaus à la mayonaise maar dan zonder eieren is lekker bij de bbq, zelf gesneden patat friet of op een stuk warm stokbrood en bij de salade. 2 delen zonnebloemolie, 1 deel volle melk, zout, peper, citroensap, teentje knoflook uit de pers. Doe alles samen in een diepe beker, 2 seconden de staafmixer erin en je hebAt de blankste mayonaise zonder salmonella gevaar, want rauwe eieren zijn tegenwoordig uit den boze. Proef en zie het zelf ! Blijft het mengsel te dun voeg dan wat melk toe. Voeg eventueel fijngesnipperde bieslook, peterselie of mosterd toe.

WAT HEET !
We zeggen wel eens tegen elkaar: Jammer dat we niet nog veel vaker gasten hebben die mee genieten van de tuin, de natuur, de vogels en de blauwe lucht waarin een zon staat die in zoveel noordelijke landen soms fel begeerd wordt. Dagelijks raakt het kwik nu de onderkant van de 40 graden, vorig jaar ervoeren we een
paar extreem hete weken in juli. Dit jaar is het nu in augustus weer raak, het is dan heerlijk om bij te komen in ons koele huis.

HALLUCINEREN !

Als een grote octopus slaat de hitte zijn tentakels om ons heen. We kunnen hem alleen even 's morgens voor elven en 's avonds na zessen ontvluchten. In de uren daartussen is het verlaten van 't huis alsof je de deur van een oven opent waar al uren een lamsgebraad in staat te stoven. De warme lucht slaat in het gezicht, alleen de geuren ontbreken ;).

Het betreden van een streep schaduw is even op adem komen. Koelte ervaren onder het transparant gebladerte van een amandelboompje is niets vergeleken bij de intensiteit van schaduw onder een oude olijfboom. De weldaad van zijn obscure koelte is als het drinken van een glas koud water met een droge keel. Rond het middaguur door de straten van het dorp lopen is als het kijken in een derderangs film, overbelicht en zonder figuranten. Slechts een oude hond ligt in een streep opkomende schaduw langs een gevel.

TOCH GAAT HET GOED MET ONS !

Naast de dagelijkse klussen in en om huis en tuin, hebben we ook de zorg voor een stuk land even buiten het dorp. Nu, met een nieuw gebouwd waterbassin en een stenen schuur, zullen onze biologische landbouw activiteiten nog meer gaan toenemen. In augustus vijgen, in september zijn er amandelen en in januari olijven te oogsten. Enthousiaste handen zijn welkom om te komen helpen met wieden of oogsten.

WORKSHOPS: Creatief koken en schrijven:

Het plan leeft om volgend jaar enkele cursusweken in Viña y Rosales te gaan opzetten.

Een week creatief koken met ingrediënten zoals bloemen, vruchte???^?n en blad uit de tuin.

Of heb je zin in een week creatief schrijven; korte schetsen, verhalen en poëzie geïnspireerd op het landschap, de natuur of het eigen innerlijk onder leiding van een gepubliceerd schrijver.

Laat ons weten of je interesse hebt voor jezelf of als je iemand anders weet? Stuur ons een antwoord via het Viña y Rosales e-mail adres.

Maryet on 12.22.04 @ 09:17 PM CST

1st Newsletter July 2004

Nederlandse versie - zie onderaan de engelse tekst

We are launching a newsletter !

Every three months we like to keep you informed about events taking place in and around Viña y Rosales.

Having been our guest you will recognise the references on gardening, the dogs or new tips on cooking. Information on nature and the valley around us also have our attention. Juicy stories about the villagers told at our dinnertable will be continuated.

If you have not been our guest yet, this newsletter may be an inspiration to come and visit us in Viña y Rosales and enjoy the many wonderful walks here in the valley of the Alpujarras.

May 2004

Wine and Roses would be the name of our house in English, an adequate name in this month because the roses are at its peak. We once compared them with the size of tea saucers. Also this year we are surprised by their size. The former owner planted wild onions between the roses to keep them free from lice. It is indeed a good and creative idea! The Vine also makes its promise. New grapes are seen vividly between the young leaves, to be squashed into wine in October. It will make us pleasantly tipsy again. We owe you the recipe.

Except for two swallow nests in the molino and the old stable there also is a pigeon nest.This nest is behind a small window in the thick wall of the studio in the attic. Two rather ugly looking little yellow 'downies' with ridiculous adult-like bills, playing around between dry blades of grass and feathers. Unlike the swallows, the pigeons nests are very untidy. We are not extremely happy with these coarse "bastards" when they fly over their wings crackle like new shoes or their 'cosy' coos at the break of dawn. But, they are clever ! Raúl found sound bits of the harrier hawk's scary screams on the internet. These hawks are the natural enemies of pigeons. He copied about an hour of their shrieking sounds on a CD-ROM and played it some days outside on a ghetto blaster. It seemed to work, whenever Raúl enters the garden, with or without the ghetto blaster, they fly away. On the other hand the starlings with their insolent laughs, messy breast feathers and unsurpassed talents to imitate, seems to have replaced the pigeons!

When we take a stroll at night with the dogs the long eared owl and the bats tear along.The nightingales in the shrubs near the river are singing their courtship singsongs. It is fascinating to hear them sing through the with stars spangled night sky. Likewise with the call of the golden oriole during daytime and the gobbling sound of the bee eaters during twilight.

Thinking about a possible 'last minute' booking, than look at the weather forcast for the coming 10 days in the province of Granada in Andalusia.

This springtime the public laundry washing places and fountains in the villages of the Alpujarras are being restored. They are important picturesque attractions dating from the Arab period in Andalusia, now 500 years ago. Next to our house is a fountain which, rated by local values, has the best drinking water in the whole village of Mairena. There also is a laundry washing place which is still frequented. A steady water flow pours from a copper pipe into a gutter of about four metres long and twenty centimetres wide. Both sides of the gutter has two slanting sides of natural stone being used as a washing board. It is not hard to imagine how, in former days, women were standing next to each other bending over scrubbing their linen.

I still regularly see Elodia, Rosario or Pepa with home-made soap made of olive oil, sand, soda and water; washing the trousers of their men. Just this morning I saw how skillfully Rosario, being 75 years old, flung the underpants of Paco, the crotch under the jet, in the gutter! Leaving it there to soak while she started scrubbing one of her aprons. Without looking at me, instead showing her rounded back, she told me about the past. How there was no tap water in the houses until 20 years ago and how people used to wash themselves in these laundry places. Does she use a washing machine? Yes indeed, she has one but hardly ever uses it!

We gaan een nieuwsbrief uitbrengen !

Ieder kwartaal kun je over de laatste bijzonderheden rond huis en tuin van Viña y Rosales lezen.

Was je al eens bij ons te gast dan herken je de verhalen over de tuin, de honden, een nieuwe kook- of tuintip.

Ook de natuur en ontwikkelingen in de vallei krijgen aandacht. De smeuiige dorpsverhalen, hier aan de eettafel verteld, krijgen een vervolg.

Was je nog nooit onze gast dan is misschien deze brief een aansporing om eens te komen. Om te wandelen te genieten in Las Alpujarras in Spanje en verwend te worden in Viña y Rosales.

Mei 2004

Wijn en Rozen heet ons huis in het Nederlands, een toepasselijke naam in mei want de rozen zijn nu op hun top. In onze afscheidsbrief, vier jaar geleden omschreven we hun maat 'als theeschotels zo groot'. En ook dit jaar zijn we weer verbaasd dat we toen niet logen. Dankzij de talloze wilde uien die her en der tussen de rozen oprijzen zijn ze luisvrij, een goed en decoratief idee. Ook de wijn heeft weer veel goeds in petto. Vief hangen de nieuwe druiventrossen al tussen het frisse blad om tot eigen huiswijn geplet te worden in oktober. We zullen er weer prettig tipsy van worden. Het recept houden jullie te goed.

Behalve twee zwaluwnesten in de molino en de stal hebben we nu ook een duivennest. Achter het kleine raampje in de dikke muur van het atelier op zolder rollebollen twee lelijke gelige donsjes met belachelijk volwassen snavels, tussen wat droge grassprieten en veertjes. In tegenstelling tot de zwaluwen bouwen die duiven slordige nesten. Dol zijn we niet op die grove 'lui' met vleugels die kraken als nieuwe schoenen en hun 'gezellig' gekoer tegen het ochtendgloren. Maar slim zijn ze wel. Raúl heeft het geschreeuw van de havik van het internet opgenomen en wel dertig maal gecopieërd op een CD-ROM. De ghettoblaster in de tuin bleek prima te functioneren als natuurlijke vijand; ze vertrokken meteen naar het zadeldak van de kerk. Daarna vlogen ze zelfs weg als Raúl gewoon de tuin inliep. De spreeuwen daarentegen met hun brutale gelach, rommelige borstkas en onovertroffen imitatie talent, lijken de duiven nu van de troon gestoten te hebben.

Als we 's avonds nog even met de honden lopen vliegen de ransuilen en vleermuizen voor ons uit. De nachtegalen in de bosjes bij de rivier geven hun balts-gezang ten beste. Het is een fascinerend gehoor in de door sterren verlichtte donkere nacht. Evenals het roepen van de wielewaal overdag en het geklok van bijeneters vlak boven het hoofd tegen de avond.

Denk je over een 'last minute' boeking, bekijk dan de weersverwachting voor de komende 10 dagen in de provincie Granada.

Dit voorjaar werden de wasplaatsen en fonteinen in de dorpen van de vallei, Las Alpujarras vernieuwd. Het zijn belangrijke pittoreske attracties daterend uit een tijd dat de Arabieren hier nog de scepter zwaaiden, 500 jaar geleden. Naast ons huis is een fontein met, naar men zegt het beste water in het dorp. En ook een wasplaats die nog steeds frequent bezocht wordt. Het water stroomt in een dikke straal uit een koperen pijp in een vier meter lange goot. Aan beide kanten van de goot zijn twee schuine natuursteen wanden, die gebruikt worden als wasbord. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe de vrouwen vroeger naast elkaar stonden te boenen op hun goed.

Nu zie ik nog regelmatig Elodia, Rosario of Pepa met zelfgemaakte brokken zeep van olijfolie, zand, soda en water de werkbroeken van hun mannen wassen. Vanmorgen nog zag ik hoe bedreven Rosario, ze is 75 jaar, de onderbroek van Paco in de goot slingerde! Het kruis onder de harde waterstraal kon even weken, terwijl zij begon te boenen op een van haar schorten. Zonder van haar werk op te kijken, met gebolde rug, vertelde ze me over vroeger. Hoe er tot 20 jaar geleden nog geen leidingwater in de huizen was en dat de mensen zich in de wasplaats kwamen wassen. Wasmachine? ja die had ze wel, maar gebruikte ze eigenlijk nooit!

Raul on 12.21.04 @ 04:50 PM CST